16.

Dat weer een schecklie Thema, wat ick dor anschneen heff. Ick will man leever bie uns Eckernför blieb’n, wie dat maal wähn iß, blangamm vun de Bueschool, wo dat Grundstück vun Hotel „Stadt Kiel“ up is. För de Krieg Theje Michelsen harr, dor vergöng’n bald keen Sünndag, dat dor een Dansball bekannt geb’n weer, so dee ok veele Vereens er Vergnögungsball dor affhohln.

1907 meen ick, leed geg’n över, de Slaggder Meester Böhde in dat Eckhuus een Laaden inbuen, de dor noch in Betrieb iß mit Meester Christiansen. De Börgerschool för Jungs, de in de 90. Johr bued iß, steiht Günntsick noch up er Platz, so stolz wie se bued worn iß. Aß ick 1906 dor in Schoolt warn sull, weer dat gliek’s een Drama mit mie. Kalle Pries, de 3 Johr öller weer aß ick, sien Öllern wohnten in’d sölbe Huus, wo wie, in een Wohnung dor irst introken weern. Nu sull hee mie mit nehm naa de School hinn.

Mien Vadder up See to fischen, mien Mudder sull ümm 7 Uhr naa de Rökerie tom Fischupsticken kaam. Kalle Pries sull ümm 7 Uhr in de School wähn, un ½8 Uhr sull dat Inschooll’n vörsick gahn. Hee de naa sien Klaß hinngahn un segg’t to mie, „Du müß hier nu stahn blieb’n up de Schooldeel, beed dat losgeiht.“ Mie wor over jedenfalls de Tied lang, un göng’n ut de School rut naa’d Exer hinn, de mie dor ein ganze Tied rümtrödeln. Denn aß ick weer naa de School rinnkeem, stünn dor bloß noch 3 Fruns, de dor tosam snackten, denn de Kinner weern in de Klassen all updeelt. Do segg een vun de Fruns, „Lütt Jung’n, wo kümst du denn bloß

17.

noch herr?“ Se göng’n mit mie naa de Döör vun de Klaß, se dee to de Lehrer segg’n, dat ick eben irst ankaam weer. So dee, de ol Lehrer mie fraag’n, wie mien Naam weer, un segg, „Sett die dor man in de Bank rinn.“ De Lehrer harr een grod Bert un segg’t, aß hee de Döör tomak, dat hee Lehrer Thomsen weer. Ick de ümmer weer, över all de Bänke kiek’n, up dor nie een vun mien Kameraden vun de Jünfernstieg mang weer. Do dee de Lehrer mie fraag’n, up ick wat sööken de. Jo, de ick segg’n, mien Frünn vun de Jünfernstig. Do de hee to mie segg’n, „Jo, mien Jung’n, de sünd all bie Lehrer Jessen in de Klaß rinn kaam.“ Do de ick denn Lehrer fraag’n, up ick dor nie ok hinngahn kunn. Do meen de Lehrer, dat göng’n nu irstmal nie.

De Lehrer Thomsen harrn wie man een Week, hee weer mit eenmal heel krank worn, wie uns dat segg wor. För emm keem bie uns een Lehrer mit ganz rode Haar hinn. Ick harr emm glieks up de Kieker, denn hee de Hogdütsch mit uns snacken, wo de Lehrer Thomsen bloß platt mit uns spreeken dee. Dat irste, wat de Rotharrige segg’n de, weer, „Nun halt mal euren Schnabel, ich binn Lehrer Peters, ich verlange, daß ihr auf mir hört und nur Reeden, wenn ich Euch etwas frage, habt ihr verstanden.“

De ganze Klaß sett mit eenst mäuschen still. Ick glööf, all de Plattsnackers harr’n de Näs full un dachten, „Wat will de Kerl vun uns?“

18.

De nasten Daag hung’n uns Lehrer paar Biller, de uprollt weern, an de Tafel, wo up een paar verschiedene Tiern weern, up de anner mehrere Vogeln. Ick sedd nu jo ganz ünner, wo ick jo toletzt in de Klaß rinn kam weer. Do dee de Lehrer frag’n, wat dat vun Vogel weer, wo hee mit een Stock up hinnwiesen dee. Do de ick rech kühn segg’n, „Dat iß een Kreih.“ Do segg’t de Lehrer mit eenmal to mie, „Was ist das für ein Vogel?“ Ick de weer segg’n, „Dat iß een Kreih.“ Do segg’t hee to mie, „Un hör mal recht zu, das iß ein Rabe und kein Kreih.“ Do de ick wull segg’n, „För uns iß dat een Kreih.“ Do keem hee naa mie to un redd mie an’d Ohr hog un kneep düchtie to, dat ick auer segg’n dee. Do segg hee, „Ick binn euer Lehrer, um Euch hier das Hochdeutsche zu lernen, und will von Eurer Plattsprache nichts mehr hören, daß merkt Euch.“

De anner Dag göng’n ick naa School, over nie naa de Klaß rinn. Ick de mie achter de Steenmuer in de Büscher verstecken, de lang de Straaten sied vun’d Exer stünn, un slieger mie, aß de School anfung’n, naa’d Strand daal. So hefft ick dat 3 Daag makt. Bloß de 3te Dag weer de Polizei bie mien Öllern kaam, dat weer Polizei Hansen, wähn. Hee harr mien Mudder fragt, weshalb ick nie to School kaam weer. Mien Mudder hett emm segg’t, dat ick jeden Morg’n to School gahn weer un to Huus keem, ümmer wenn de Scholltied toenn weer.

19.

Do harr hee to mien Mudder segg, „Denn mud de lütt Bengel sick doch een Stee rümm drieb’n.“ De Morg’n harr ick mie weer naa’d Strand verkrümmeln wull’n. Do seh ick, wie mien Oma Krabbenhöft ut de Port vun’d Turmhuus rut keem. Ick lepp naa er to, se nehm mie an de Hand un de mie utschimpen un de segg’n, dat de Polzei mie sööken de. Do wor mie klaar, wat ick mak harr, un fung’n an to weehn. So göng’n mien Oma mit mie naa de School rinn. Se wull an de irst Döör kloppen, wo ick hinn hörn dee, over dat wull ick nie. Do göng’n se mit mie een Döör wieder, dat weer de Klaß vun Lehrer Jessen. Aß mien Oma an de Döör de Kloppen, keem Lehrer Jessen glieks ut de Döör rut, un mien Oma de emm vun mien Schoolbummelie vertell’n.

Deiht mie leed, de hee segg’n, hee hört naa de anner Klaß hinn. Do bünn ick wull anfung’n to weehn un de to mien Oma segg’n, „Oma, dor gaah ick nie weer hinn, de Lehrer hett mie wat dahn.“ Do de Lehrer Jessen mie frag’n, „Wat hett de Lehrer die denn dahn, un worümm?“ Do hefft ick wull segg’t, dat de Lehrer mie an’d Ohr hog redden harr un mie düchdie In’d Ohr kneb’n, dat ick auer segg harr. Do hett hee mie ok noch een an de Back geb’n. So, so, de Lehrer Jessen segg’n, „Un worümm hett de Lehrer dat makt?“ Do de ick dat vertelln vun de upgerollte Biller, een mit Tiern un een mit Vogeln, de de Lehrer an de Tafel hung’n harr, dor ick ganzen ünnen

20.

sidden dee. De hee mie frag’n, wo hee mit de Stock upwiesen dee, wat dat vun Vagel weer. Do harr ick segg’t, „Dat weer een Kreih.“ Un so de hee mie nochmaal frag’n, wat dat vun Nagel weer, ick de weer, „Een Kreih“ segg’n. Do keem de Lehrer bie un redd wie ut de Bank rut an’d Ohr un kneeb mie, un ick sull nochmal segg’n, wat dat vun Vagel weer. Aß ick weer „Een Kreih“ segg’n de, kreeg ick een vun de Lehrer an de Back un segg’t to mie, „Daß ist ein Rabe, du Blödhammel.“ Un dorümm bünn ick nie weer hinn gahn, un ok mien Fröön sünd all bie se in de Klaß, Herr Lehrer, un in de anner Klaß kenn ick keen een.

Do de Lehrer Jessen to mien Oma segg’n, „Töm se man een ogenblick, hee wull mal sehn, up hee dat regeln kunn.“ Un Lehrer Jessen kreeg dat klaar, denn Hugo Selke wull gern tuschen, denn sien Fröön vun de Buvereen weern in de Klaß, wu ick rut wull. Up de Aart keem ick naa dessen sien Klaß, un dat hett mie god dahn. Wie wull all de Jung’s, de bloß Platt snackten, de bie Lehrer Jessen in Schoolt weern. Jessen bröög uns dat Hodütsche snacken un schrieben ganz sütsche un allmählich bie, un nie wie bie de Rothaarige mit Gewalt.

3 Johr lang hefft wie Jungs uns Lehrer Jessen hatt, vun de ünners beed to de drüttünners Klaß, ohne in de Ohr’n to kniepen un an de Back hauen. De Lehrer Peters iß mit de Tied versett worn.

21.

Uns Jungs-School, de man ladder, willas Jeesen School benen dee, hett sien Naam ehrwürdig verdeent, denn Lehrer Jessen, de Rektor vun de School wor, de sien Schöllers vun Eckernför kenn un kunn mit se Ungahn. Ick glöö nie, dat dor een vun de Eckernförder Jungs, de bie emm to School gahn, nie mit Fehrer Fessen tofreed’n wähn iß. Denn, wenn all de Lehrer sunn Harrakter hatt harrn, weer för veele Schöölers dat Schollproblem lichter wähn.

In uns School to mien Tied weer in de Keller een Arbeitsum mit Hobelbänke, wie mit all dat Geschier, wat to een Discherwarkstatt hörn dee, un Lehrer F. Mau weer dor de Meister. Ebenso wer in de School een Billiothek, wo Kalle Hetelsen un mien Wennigkeit 2 Johr lang mit hülpen hefft, de Bööker ut un an tonehm wie to reegistern.

De School steiht noch so, wie ümmer, an sien Gestalltung, un sien Muerwark naa budd’n to hett sick nichts verännert, an sien un grod Reparaturn an’d Muerwark een un iß wie man nödig wähn. Up de Ostsied de hett man een Musik un Gesangserum bud. Fröher kunn in de Wintertied viele Bürgerfruuns er Wasche för paar Groschen dor dröög’n, wie ebenso in de Kellerüme.

22.

An de Turnhalle un dat grod Speelplatz sünd eenige Veränderungs gescheen. So hett man een paar vun de grod Kastangelbööm, wie ok de lütt Alle vun de Lindenbööm, an de Südsied vun’d Schoollhuus naa de Kielerstratt to verschwinn laaden, wie ok dat Denkmal. Bloß de Eckboom iß stahn bleeb’n. Nu sünd bloß noch een paar Klassen in Anspruch nahm för de Kinner er irste Scholljohrn. All de Klassenrume naa bob’n to sünd för’d Museum bestimmt.

Harr man an so wat fröher mal dach, aß de Fischerie noch in de Blött weer, so harr man vun de Fischerie an Netten un sunstiges Material, wat vun ole Tieden heer, aß de Fischerie noch bloß up Segeln un Reems anwies währn. Dat Nettwark vun all de verschiedene Sort’n, de noch mit de Hand knütt weern, wie ok de irsten Netten, de Punn de Mechanische-Nettfabik’n herstellt, un wat sick in Lopp vun de Tied all an düße Saaken bie de Fischerie verännert harr. Wo de Netten ut Flißen un Bööwull weern, un se heeg un pfleeg war müßen, ümm se to erhohl’n mit Log’n, ümmer wer kock worn, un den dat ewige bearbeiten mit de Bötnadel, dormit se stüttig in Ordung weern. Denn jedes Stück Nett weer dormals kostbar an Geld. Bie dat hüttige Kunstmaterial an Netten un Tunork iß dat beeg’n un leeg’n nie mehr so wichdig weg’n dat verrotten.