Een Vertelln ut de Tied, as de Fischers noch op Segeln un Reems amwiest weern. De Jaulers, 3 Bröder, fischten mit ehr Segelquase mit Buttgohrns und keem mit ehrn Fang in Hoben. Se leggten sick liek for de Kattsund ant Bollwark, üm ehrn Fang to löschen und to verkoben. Se harrn wohl bi goot Twinnig Stieg Goldbütt und ok mehrere Steenbütt op ehr Büttgoorns hatt, wo een dorvun bi 14 Pung wägen dee.

As se bi weern, ehrn Fang ut de Bünn to ketschern, stunn ant Bollwark allerlei Lüüd und keken sick dat an. Nu wull Dane (de Schrott) de de Fang ut de Bünn ketscher, de Lüut ok den grooten Steenbutt eenmol wiesen. He ketscher em ut de Bünn rut und nehm em so in sien beide Hänn, dat he so recht platt mit over de beiden Ünnerarms lingn dee und böör em noch recht hoch, dormit se em ok all recht bekieken kunn.

Mit eenmol hett de Steenbutt wohl so bi sick dacht: Verdorio, nu is Tied und komm werr im de Frieheit, denn he mokt eem orrigen Slag mit sien Schwanz und plumps weer he werr int Woter in sien Element. De Schrott weer vor Schreck achter trüch fulln. He grabbel sick werr hoch und keek över Bord, wo sien Steenbütt verswunn weer.

De Schrott siene Kollegen Andree und Fietemeier, wi ok noch eenige anner Mackers, de an Land een poor Molln ingesteente Büttgoorns stohn harrn, bröchten se gau int Boot, smeeten de Fastmokers los, een poor Mann op de Reems, so setten se de Buttgoorns een poormol hin und her över de Hoben ut, üm de Steenbütt werr intofangen, ober leider dee he se ni de Gefalln, sick werr infangn to loten. Obglieks noh binn wie noh buten se noch mehr Büttgoorns utsedden deen, he leet sick ni werr blicken.

Ok een Fischermann kann mol sowat passeern, ober de Schrott hett bi sien Mackers, wat sien Bröder weern, nix mehr to lachen, denn se kunn und wulln düsse Dummheit, wie se dat nenn deen, ni vergeten. So güng ok bald utenanner, de Schrott weer eenfach ni mehr för se dor.

Friedrich Daniel