Dat Opholn von de Waadböö

(an'd Vörstrand beed 1916, nadem göng'n dat nie mehr, weil in veele Böö een Motor inbuud weer.)

Wenn de Fischers er Waad'n vun de Dröögkoppeln meern in de Mai herümm naa er Bööns bröögt harrn, so gööng'n se dorbie, er Waadböö vun binn rein to maken, wo noch an de Planken un sonstige Stell'n vun Blankfischfänge einige Schuppen fastsedden, de se mit Schruber un Piasavabesen to Liev gahn deen. Weern de Böö vun binn sauber, so worn se naa'n Vörstrand bröögt, wo se an'n Strand opslipp waarn sulln.

De Dag vörheer weern vun jeden Eegner, de sien Boot an'n Strand ophohln wull, affmakt, wie veel Böö an de Dag opslipp worn. De Stützböck, Taljen un de Schusen ut Bökenholt weern all een paar Daag vörheer naa'n Strand bröögt. Hier worn se, wenn dat Opslippen losgahn dee, erst düchtig mit gröne Seeb insmeert, un denn, bidd Opholn vun de Boot, ünner de Keel leegt, dat se een paar Meter för de Steev in de Sand uteenanner to ligg'n keem. Denn bidd Opholn, wenn dat Boot in Bewegung weer, dörp dat nie vun de Schusen affkam, för't Opslippen oder Opholn, wenn de Dag an de 50 Mann allns Degner mit er Lüt, de bie er Waad'n fört Gaarn stahn deen, naa'd Strand hinn beordert. De Böö, de een naa de anner an de Reeg keem optoholn, mußten all sowied, wie dat Waader an Deepte to leed, naa'd Land to hinnlegg warrn.

Ind ünnerste Steevenlock, dat för'd Opslippen vörsehn, dee man een tollstarke Stahlstang'n steeken, wo man een doppelte Stropp leeg'n dee, de mit een 25–30 Meter lange Trecklien verbunn weer. Bidd Opslippen müß dat Boot erst liek opstellt warrn, denn wor dat Boot vörn oplüggt, dat de eersten Schusen ünner de Keel leeg worn. Denn mußten 5–6 Mann op jede Sied vun't Boot dorvör sorg'n, dat Boot liek op in de Waag to hohln. Wenn'd nu all so wied klaar weer, geev een Mann dat Kommando, dat all 30 Mann de Lien anfaaten, un denn op dat nächst Kommando reegslang to glieker Tied mit all er Kraft an de Trecklien reeden. Wenn dat Boot nu in Bewegung keem, muß man in een Tempo wieder trecken. De Männer, de vör de Schusen affdeelt, mußten de Schusen, de achtern vun't Boot bidd Opholn frie keem, ümmer vörn weer hinnsleeb'n, dormit de Keel nie vun de Schusen affkeem, bidd dorhinn, wo dat Boot stahn sull. Hier dee man denn de parat stahne Stützböök ünnerstelln.

So göng'n dat nu von een Boot naa'n anner, naa de sölbe Ritus wieder, bidd all de Böö, de vörsehn weern, an er Platz stahn deen.

Bied Opslippen, wenn de Schusen frie weern, weer naa vörn to bring'n, weern meistens de gröttere Jung mit an bedeelig. Dat Opslippen vun de Böö göng'n, wenn de Witterung dat toleed, Dag vör Dag vör sick, beed all de Böö, de vörsehn, up er Plätze stahn deen – manchmol in 3 Reeg'n, vun'd Turmhuus an beed naa de Friebadeanstalt, de vun de ol Luden Genschow un sien Fruu dormals betreut wor. De Badeanstalt stünn dereck an'd Strand bie de Waderkannt, ungefähr in Richtung vun de hüttige Nordsied vun „Aqua-Null“.

Ob dütt Reveer leeg'n beed 1910, wat dat letzte Johr weer, beed to 60 Waadböö vun Mitte Mai beed tom 15. August op de Strand, ümm överhohlt to warn un de enkelte Schaaden, de in de Winter entstahn, to repareern un uttobeedern. Einige Böö, de man op de Kopp dreiht harr, mit de Keel naa boom, sulln kalfaadert un nie verpickt warrn. Ünner de Waderlien worn de Böö mit Steenköhlteer teert, över de Waderlien mit echten Schwedschen-Teer.

So wor ok binn in'd Boot dat sölbe makt – ünner de Geneern mit Steenköhlteer un över de Geneern mit de Schwedsche-Teer. Wenn de Teererei beend un ok dröög weer, gööng'n de Malerei los. So wor de böverste Plank vun budden, naa de Geschmack vun de enkelte Eegner, wo beide Böö de tosaam hörten, mit de sölbige Farv anmalt – op dat nu witt, grau, blau, gell oder gröön weer – un denn mit een affsteekende Zierstrich affsett. So wie de büddelste Plank anmalt, worn binn in't Boot ok de Remms, Duchten, Siddels un de Winnklampen un Rooderklampen, sowie Masten un de Spreeten anmalt, un de Toppen mit witt affsett.

Wenn de Böö denn all toregg weern, worn se ok vun uns Jungs begodacht – de een möög de, de anner de Farv liehn. De ganz Strand rock de Tied över, naa Teer un Farv. Wenn de Böö in August all ferdie un torecht, wor een Boot naa de anner weer över de Schusen er Element övergeeb'n. Jeder weer stolz op sien smukes Bööd.

Een grod höög un dat schönste over bie düsse Begebenheit – vun dat Op- un Affslippen vun all de Böö – weer dat naafolgende Drinkfest naa gemakte Arbeit. Hier worn einige Flaschen Klaare un mehrere Kasten Beer, jo mit ünner ok noch een paar junge Hunn bestellt – dat weern de 25-Liter-Beerfööd. Denn weer de Stimmung over timmlie ansteeg'n, un wenn de singfreudige Fischers erst er Stimm hörn leeden, denn weer dat een Fest, wat sick sehn laad'n kunn.

De grod Jungs bekeem natürlie för er Arbeit mit de swöre Schusen ok wat to drinken. Een dorvon sedd denn gewöhnlie an de Beerhahn – hee müß de leere Gläser vun de döstige Keehl'n füll'n. Dat hier manchmol ok bie de anner Jungs een Glas Beer land' dee, vull gornie op. Denn bie de Fischerslüüd dee een grod Stimmung herschen mit Gesang un Humor, so dat manch een Fischermann vun sien Fruu affhohlt wor, dormit hee de rechte Kurs naa'd Huus to find'n dee.

Dütt Fest wor jümmers ünner de grod Pappel affhohln, de an de Eck vun de Nordostkannt vun uns Exer steiht. Op de Stellaschen, wo de Masten, Spreeten un Reems vun de Waadböö lagerten, weern de Sittplätze.

Glückliches old Eckernför.

Fr. Daniel