In de dormaalige Tied, wor jedes Johr in August dat grod Fischervergnöög’n, aß Waldfest affhohln, wat vör de Fischerkinner un ebenso för Jung un Old vun de Fischerie dat Johrsereignis weer. „Waldfest“ wor dat Fest benennt, weil in de erste Johrn, wo dütt Fest inför wer, vör de Jahrhunnertwennd, in Olnhoff bie Däbel, een Waldwirtschaff, eben rechts in’t Holt rinn affhohln wor. Später is dat Fest naa de Buddenwirtschaften verleeg worn, wo de Besitzers er grod Gaarns to Verfögung stellten, wo sick de Festliekeit örndlie utbreed’n kunn – so op Sophienhöh, Schüttenhoff un de Sandkroog. Eenmaal is dat Fest ok op Grasholt vör sick gahn, so weer’t een Johr hier un dat anner Johr dor, so dat düsse Wirtschaften all maal an de Reeg keem.

Wenn von Vörstand un Versamlung dat Fest beslooden un mit Dag un Datum fastleeg weer, göng’n ok glieks dat Torüsten los, denn de Kommision, de dorvör wählt, leed sick keen Tied, beed se er Opgaan erfüllt harrn. Man da een Gespann mit de grödste Rollwaag för dat Fest besorg’n, dat denn ok to Verfügung stahn dee. Dor sull dat Boot op fast makt warn för de Festdagg – gewöhnlie de een vun de grod Rökerien dat mak’n. De Kahn, de dorvör vörsehn, wor malt un torech makt mit Mast un Duchten, dormit man de Kahn een Dag för’d Fest up de Waag sedden kunn, denn man müss emm jo so fast mak’n, dat bied fohr’n keen Mallör passeern kunn. De Mast weer mit Wanten un Parduns naa all de Kannten so fast makt un beleggt, dat alln’s in Ordnung weer. Denn gööng’n de Utsmückerie los mit Nettgaarn, Aalrusen behung’n, wie mit Boom un Girland’n beschmückt, ebenso ümm de Rollwaag rümm, so dat alln’s parat weer.

De letzt Mittwoch för’d Fest weer bie de Kröger Christian Madsen de Nummerverlosung för Derns un Jungs. De ganze Förfreud up dat Fest weer bie Jung un Old allen een Vergnögen. Wenn de Dag nu dor weer, wenn de Morgen allen’s wat to die Festlichkeit vörsehn torechmakt weer, wor nochmal alln’s överprövt – up Waag mit Boot, ebenso dor, wo dat Fest stattfinn dee, dat dor för de verschiedenen Speele, för Lütt oder grod, alln’s in de Reeg weer.

Ümm 1 Uhr wor bie Chrischan Madsen antreen un de Togg för de Ummarsch tosaam stellt. De lütts Kinner keem in’d Boot mit een paar öllere Fischerfruuus tom Oppassen, un de oll Hannes Föh mit sien grod witte Bart as Neptun stünn mit sien Zepter in’d Vörboot. De Musikkappel gööng’n voran, denn keem dat Gespann mit dat Boot op de Waag, wo op jede Sied 3 Mann as Sicherung gahn deen. Denn dee de Vörstand un dat Festkomitee folgen, de olle Fischerfahn mit de Vereinsmitglieder un er Fruuns. Achtern keem de Deerns mit er Bloombögeln un Gewinntafeln, hierachter keem de Jungs, wovun een paar grod Jungs de swöre Armbrust dreeg’n deen, un eenige mit Bloomstöck un er Gewinntafeln. Achter de Kinner keem de Jachtmatrosen mit er smucke Fahn, wo de „Meteor“ instickt weer. De Jachtmatrosen weern wull bie 50–60 Mann, all in blaue Büxen un Troiers un Mütz. In de Troiers weer bie jeden in witt de Naam von de Jachten instickt, wo se as Matrosen an Bord weern. Denn keem de Trommeln un Pfeifers vun de Bürgerschool. Hier achteran keem de Verein vun de Rökerien mit er Fruuns, so wiet se verheirat weern, un all de Junggeselln. Denn keem de Junge Fischervereen mit er Fahn in blaue Büx, wittes Manschetthemd mit blau un rote Scherpen mit Goldfranzen üm, un noch allerlei an Bruten un sonstige Fruuns tom Schluss. Dat weer een Togg, de sick sien laden kunn. In de Straaten, wo de Togg lang keem, stünn de Stadtbevölkerung, ümm den Togg to sehn. Alleen all Bloomstruschen, de ut de Fenster up de Togg smeeden wor, weer een Bewies, wie beleevt de Umtogg von de Fischers in de Stadt weer.

Wenn de Togg an er Ziel – dat Festplatz – anlangt, gööng’n ok glieks dat Vergnög’n los. De för de enkelten Speele toständigen Männer un Fruuns harrn alln’s bereit, dat in jede Abschnitt sofort dat Speel losgahn kunn: Pottslaag’n, Sacklopen, Kringelbieden för de lütt Kinner, dat Armbrustscheed’n för de Jungs, dat Vogelsmidden vör de Fruuns, un för de Männer dat naa de Schief Scheed’n – alln’s weer parat un leep glieks op vulle Tourn. Budden un binn stünn överall Dischen un Stöhl to Verfügung, wo de enkelte Familien un Bekannte er Kaffe un Koken verteern kunn. För de Männer weer an de Tonbank, wenn se döörbie worn, sorgt. So keem alln’s to sien to Freedenheet.

Aß die Kinnerspeele beendt un de Gewinne verdeelt, so de glieks de Musik för den ersten Tanz för de Kinner upspeeln. Over naa een kort Tied keem ok all Jung un Old in de Been, wo de Musik er keddelt harr un swing’n er Danzbeen. An Dischen un Tonbank kunn jeden sien Dööst befriedigen mit Köm un Beer, mit Kaffe un Koken. Dat weer een grod Vergnög’n un Höög för all tosaam, un dat Stimmungsbarometer steeg ümmer höger, beed ümm 6 Uhr de Togg weer för de Trüggmarsch tosaam stellt wor. Over eenige nu eerst richdie marken deen, wie dööstie se weern, so weer de Stimmung op er Högepunkt. Alln’s weer lustig un vergnöög, denn obends weer ja noch de grod Fischerball bie Tedsche Michelsen in Stadt Kiel. De Morgen naa’t Fest wor eerstmaal düchdie utslaap’n, un denn up de Vörmeddag gööng’n dat Afftaakeln vun Boot un Waag för sick. Over leider harr een grod Deel vun düsse Afftakelbesatzung een bannigen Naahdööst, un dor gööng mit ünner een barg Tied bie wegg – er se löscht weer. So wor dat meistens bald düster, eer dat Afftaakeln beend. Över laad man, se harrn sick er Dööst all reedlie verdeent, denn sunn Waldfest keem bloß eenmaal in’d Johr för.

Dat Waldfest, de Wiehnachtsball oder Niejahrsball weern denn ok de eenzigs Vergnög’n, de sick de Fischerslüüd göön deen, denn dat harrn se sick dörch er swöre Arbeit dat ganze Johr doch wull verdeent. 1913 wor dat lezte Waldfest för de eerste Krieg, un 1920 weer wer dat nächste Fest. Naadem is dat Waldfest noch een paarmaal fiert worn. Aß dat mit de Fischerie aver ümmer slegter wor, bleev ok dat Waldfest för veele Johrn ut. In de 50diger Johrn wor ok dat Fest nochmaal naa de ole Aart un Wies fiert, wie ebenso de Wiehnachtsball. So gööng’n dat naaheer mit de Kutterregatta mit anschließenden Fischerball los. Dat ganze weer over doch nie mehr so wie dat olle Waldfest. Wenn man dat aß Kind för de erste Krieg mehrmals mitmak un beleevt hett, denn noch maal as junger Fischer in de 20diger Johrn, un in de 50diger Johrn nochmals, so kann man sick een Ünnerscheed in de Beurdeelung wull erlauben. Opklieks so wat as Kind een alln’s as een grod Erlebniß vorkümmt, wenn man öller is, doch alln’s beed anners utsüch, over man dorbie doch an de Höög in de Kinnerjohrn denken dee.

Fr. Daniel