De lütt brune Atrappe vun een “Tuckzees” de aß Schleppnett naa Goldbütt, vun 1900 ann, irst noch vun de dormaligen Segelquatschen mit een Bünn in, för de Stellnettfischerie mit Büttgarn, vun een Quatsch mit dat Schleppgeschirr versögt, de irst Daag harrn se noch allerlei Stennzelien (?), ümm dat Gescheer gangbar to mak'n, mit de Segellasch un de Wind, ümm de rechte Fohrt mit dat Schleppgescheer to mak'n, aß se dat over hinn harr'n, keem ock de Fänge ann Goldbütt dormit, dor bie dütt Gescheer, de Zees mit de Maschenwiede in Frang er Zees harr een Maschenwied vun 43 mm deshalb harr'n se mang er Fänge, een grood Andeel vun ünnermaadige Goldbütt un Platen, de over gliek's weer över Bord smeed'n, bied utsammeln vun de brugbare Bütt in de Bünn, aß de Kraam fungtieneern dee, harrn so doch in de Drift, vun 1 Stünn 6-8 Stieg brukbare Goldbütt, see weern sick over forts eenig to Huus, ann de Zees na achtern, in de Länge 10 Maschen 45 mm ◇ an knütten wull'n. Nah 14 Daag harr sick over 3-4 Böö mit sunn Gescheer utrüst, dat ock nie forts fungtioneern deen, to dat fischen mit dat Schleppgescheer mit de Segelquatschen, hör over jümmers beed Wind för de Segellasch, bie Stillde un flaue Wind ünner 2 Windstärken, weer dat fischen Nutzlos. Dat richtige Maad vun de Tuckzees, weer 100 ◇ ind Böberblatt un 100 ◇ ind Ünnerblatt de se sick sölbst makten 45 mm Maschenwiede in de Breegde, un in de Länge weern dat 60 ◇ för ünner un bob'n, de ünner un boben Maschen worn, an de Sieden tosaam neiht, eben de achter eend, hier worn bloß 10 ℔ vun ünn un bob'n up jede Eck upen laden, un mit een Benzel fört fischen tosnört, naa'd Mull to worn de Maschen an Bob'n un Ünnerdell befestig, dat Mull harr een breegde vun 10-1 Foot 3,20 mtr. vun Stöllt to Stöllt, wo an de Stöllten, 6◇ vun'd Ünnerblatt un 6 ◇ vun Bobenblatt befestig worn, de Böberdell mit Flottholt vun Kork, un de Ünnerdell mit Bliestücken utrüst, Dütt eenfache Nett, aß Tuckees benennt un aß Schleppnett för de Goldbüttfischerie bruck wer, unn aß de niee Quatschen mit een Motor utrüst, dor mit fischen deen, brögten, jümmers grod Fänge ann Land un an'd Fischwark, mit keen anner Stück Fischgescher naa Goldbütt und soveel Bütt an'd Fischwark kaam, mit dat Schleppnett durf bloß uterhalb vun de 3 Seemieln Hoheitsgrenz fischt war'n, un de Schleppnettfischerie kunn bloß up de Muttgrund de Steenfrie weer bedreem warn. Düsse Schleppnettfischerie de sick jümmers mehr vergrödern, un de Fangplätze keem nie mehr alleen twischen Alsen un Fehmarn, sondern in de Fehmarnbelt und ganze Fanggrund up de anner Sied vun Fehmarn, de Fanggründe weern överall dor wo Muttgrund ohne Steen in fraag keem. Ick kann bloß över de Dum segg'n, dat lang de Schleswig-Holsteinisch Ostküst, an de 50-60 mit Motorn utgerüstete, Fischerquatschen in Betrieb weern, bie de Goldbüttfischerie mit dütt Stück eenfache, aß Tucknees benennte Fanggerät. De Büttnettfischerie mit de Stellnetten göng'n jümmers mehr un mehr torüch, geeg'növer de Schleppnettfischeri naa Goldbütt, mit de Quatschen de een Motor inn harrn, am längsten wor de Büttnettfischerie naa Goldbütt, vun de Maasholmer bedreeb'n, in de Sommer- Fischerie, de irsten 20diger Johr worn, er Fänge ann Golfdbütt, mit de “Sturmvogel” naa Kopenhag'n bröcht.