Utgang Oktober 1932

Von überall heer fischten düßen Harvst veele Böö vun Burgstaaken ut naa Blankfisch, se keem ut Eckernför, vun de Kieler-Föör, vun de Lübecker Bucht, jo sogaar weern paar Böö ut Warnemünd dorbie. Dat Fischwark wat Anland wor göng’n per Boot naa Kiel, oder naa Heiligenhaab’n, verfracht vun dor mit Lastwaag’n naa Kiel an’d Fischmarkt befördert, an’d Markt keem, Sprotten, Heern, Sielen un de Dösch, de bie düsse Fischerie mit fung’n.

Bie 40 Böö fischten über de ganze Fläche vun Südost over Ost naa Nordosten to 1½-2½ Stünn vun Burgstaaken aff, de een hier, de anner dor, wo jeder meen, sick een Fang rannto fischen.

Een Morgens, de Wind weer flau ut Nordost, de ganze Flott leep naa er Fangplätze aff, wie harrn sick affmakt, eenmol op uns ole un bekannt Fangplatz vun uns Büttfischerie to versöken. Uns Meenung weer, weshalb soll dor nie ok mol Blankfisch to fang’n wähn, denn ünner Singerbusch un ümm Sagas-Bank herrum weern tiedwies mit de Heerngaarn, to de verschiedenen Johrstied’n een Masse Heern fung’n.

So leepen wie een Stunn S.S.Ost aff, un deen op düße Kurs ok utsetten, all de anner Böö de een paar Stünn östlicher ut, un wieder affleepen, kunn wie bloß noch soeben de Segel’n vun sehn.

Bie 1½ Stünn deen wie uns Gescheer mit Neschier ophohln, wie harrn wirklie een goden Fang in, mußten 3 grod Quäst mit reine Sprotten über nehm. De Nordost harr bannig to nahm, wie Beratschlagten wat wie sull’n, op Gegenkurs, oder noch een Drift über desölbe Boog. Weil in’d Ünnerblatt vun de Vörzees allerlei Fischwark inn weern, keem wie an dat letzte trüch un setten über de sölbe Bog wer ut.

Wie deen uns Fang utsammeln un kreeg’n 30 ℔ Sproten in jede Kist, deen se glieks ünner Deck stelln, harrn 14 Kissen reine Sprotten un 1 Kist mit Sieln. De Drift harr sick de Verhältnißen naa lohnt, wat uns Kummer machen de, weer de Witterung, de Wind keem ut O.N.Ost un nehm ümmer mehr to un een verdamt schwöre See de dor all loppen. Dat weer mit schick, as wie ümmer seggten, keen Wedder mehr to fischen.

Wie snackten ünner eenanner, harrn wie bloß de anner Weg weer utsett, over dat weer nu to laad. As wie een gode Stünn fischt, deen wie obhohln. Dat weer eenfach keen Wedder mehr.

As wie uns Scheerbree meist opholt harrn, keem dor vun vörn beed achtern een schwöre See über’d Deck. Dor segg uns Motor mit eenmol Plub un stünn still. Wat weer los? An de Winsch harr mien Vadder beide Trommelbremsen fast dreiht, dormit de Scheerbree mit de Draht sick nie weer affrolln kunn.

Ick na de Motor daal, ümm to sehn wat los weer. Ick dach, de Filter is verstopp, dee an de Brennstoffpump mit de Hand pumpen. Un seh, dat de Brennstoff bie de Ansatz vun de Sprütt rutkeem. As ick de Sprütt loschruven dee, harr ick 2 Deele dorvon in de Hand. Se weer eenfach so uteenannerredden. Ick de uns Reservesprütt, de noch in Oelpapier inwickelt weer, inseeten, un dee probeern beed de Brennstoff ut allerlei poröse Stell’n rut spritzt. Bloß ut de Düss keem nichts.

Wat nu? Dor sett wie jo good mit an. So müßten wie jo irst mol sehn, dat wie uns Gescheer binn Bords kreegn. Mit 2 Mann deen wie Hand vör Hand de Draht vun’d Leescheerbrett inhohln. As wie’d Luvbrett ok an Bord harrn, deen wie uns irst mals verpusten, un deen uns Laag bespreeken.

Mien Meenung weer, wenn wie allns an Bord, segelt wie vör de Wind naa Travemünn. Wat blivt uns anners über? Mien Vadder un Frie Munn weern anner Meenung. Laad uns man irst mol sehn, dat wie uns Kraam an Deck kriegt, un denn sehn wie to, naa FehmarnSund to kaam. Dat weer ok een Vörslag, de nie afftowiesen weer. Uns Wischenliens mit de Zees achter leeg so to seggn bald liek lang Waader. Bied inhohln vun de Liens leed mien Vadder uns Boot mit dat Grodsegel sunn lüttbeed bie de Wind gahn. Dor dör weer dat inhohln vun uns Liens keen Probleem. De Zees weer de ganz Tied an de Oberfläch, un de Möv’n deen bie de Gelegenheit sick satt füttern.

Wie harrn nämlich een goden Fang in uns Zees (Schleppnetz) sidden. Mußten 8 grod Quäst an mit reine Sprotten mit enkelte Siel’n übernehm. (Een Quast is een in’n Steert vun’t Netz afteilte Meng an Fischen, de een mit de Hänn übernehmen kann, aber ok bie grötter Fäng in’t Netz, denn warrt grötter Mengen afteillt un övert Tau un Spillkopp an Deck hievt.)

As wie allns an Deck harrn, deen wie uns Laag nochmals bespreeken. Wie weern 7-8 Seemien dwars aff vun Dahmshöft. De Wind keem ut O.N.Ost, weer de letzt Stünn beed östlicher gahn. Naa de Sund to göng dat vun uns Standort dereckt naa Norden to. Wie deen uns ole Grodsegel, wat wie vörn in de Boot lingen harrn, rut hohln, steeken 2 Reefs in, un hohlten dat Segel as Fock an’d Vörstagg op. Dat wer forts to marken, kreegen dor dör glieks Gang in’d Boot, un kunnen höger to naa Fehmarn anlingen.

Wie kreegen natürlich allerhand Wader über, as wie een paar Stunn segelt un neeger naa Fehmarn rann keem, leeden wie uns Boot leeger wegg gahn, lieksen naa de Fehmarnsund to. Dor geev keen Wader mehr über. In Lee vun de Anseglungstonn segelten wie mit een harten, naa Westen seddenen Strom in de Sund rin.

Ünnerweggs harrn wie besnackt, op wie so to Huus segeln sulln, oder irstmol naa Heligenhaavn rin, un sehn, dat wie een vun uns Sprütten weer op’e Reeg kreegen. Wie segelten naa Heiligenhaavn, denn man kunn jo nie wetten, wie sick de Witterung verholln dee. Een Glück, segg mien Vadder, dat wie uns ole Segel an Bord harrn, suns harr dat vör uns man wat schieterie utsehn, alleen mit dat Grodsegel. Dat weer nie wiß weesen, dat wie dat schafft harrn.

Üm halv negen makten wie in Haavn fast. Ick göng glieks mit uns lederten Brennstoff-Sprütten naa Schloßermeister Smüts rupp. Hee weer noch in sien Werkstatt. As ick emm uns Mallör vertelln dee, weer hee glieks bereed, uns to helpen, wenn dat göng’n dee. Hee bekeek sick de Kraam, mit de niee Sprütt versöch hee dat mit Preßluft un Water, un segg glieks, dat Dings is so poröss, dor is nichts bie to maken. Ick will probern, de ole Sprütt mit Hartlot wedder tosaam to maken.

Ick segg: „Meister, dat speelt keen Rolle, wenn dat man dicht wart un höllt, dat wie dormit to Huus kamt.“ „Wat dorför makt warden mutt,“ segg de Meister, „dat do ick!“ „Un wenn dat nie geiht,“ de ick seggn, „lett sick dor ok nichts bie maken.“

As de Meister mit sien Schweißen ferdig weer, dee hee mit Preßluft de Sprütt dörpusten, dat de Schiet vun’t Fiel’n un Bohrn rutkeem. Denn dreih hee de Düs in. He dee nochmal mit Preßluft de Sprütt in een Emmer mit Water dörpusten un segg: „Wie hefft Glück, de Sprütt is dicht un in Ordnung.“ Mie vull een Steen vun’t Hart.

De Meister gung sölvst mit daal an Bord, denn de Meister un mien Vadder weern beid tosam bie de Küstenschutz in Heiligenhaavn wähn. De Meister harr dor de Reparatur-Werkstatt ünner sick hatt.

Mien Mackers harrn uns Fang in Kisten weggn un ünnert Deck stellt. De Sprütt harr ick fastmakt un mit de Brennstoffpump utprobeert. Mit de Sprütt un Düs weer allns in de Reeg. Dee glieks uns Motor anwarm.

De 3 Mann stünnen op Achterdeck un deen sick wat vertelln. As ick de Motor in Gangn setten dee, sprungen hee glieks an. Un ut dat Utpuffrohr weer een armdick Strahl Water rutkamen, un keem noch wat rut. As ick an Deck keem, segg de Meister: „Dat Water is de Ursaak wähn to de Mallör. Dör de Gegendruck vun’t Water is de Sprütt uteenanner redden. Dat harr schlimmer warden konnt, dorvun harr de Zylinderdeckel uteenanner rieden kunnt.“

Wie leedden de Motor noch 10 Minuten blindloopen. Meister Smüts kreeg sien 10 Mark vör de Arbeit. Wie smeedden uns Liens los, de Klock weer halv 11. Deen uns Segel setten un af göng uns Reis naa Eckernförde, wo wie morgens eben naa 5 ankeemn un fastmakten.

Op de Reis harrn wie mit Sprütt un Motor keen Maleschen hatt. Wie deen uns Fang vun 1290 Pund Sprotten un 110 Pund Siel’n, sowie 50 Pund Juchers löschen. De Siel’n nehm Georg Petrick (Schuhkrie) vör 20 Penn dat Pund. Vör de Sprotten kreegen wie 29-31 Penn dat Pund.

So harr de Reis, trotz all dat Pech, doch noch en good Enn hatt. De Nordost hett sick de Dag een lüttbeed betemmt, weer’d vör uns womögli een heel goden Fangdag worn, wenn wie de ganz Dag dor harrn fischen kunnt.

Fr. Daniel