Wenn Busch un Strusch fang an to gröö'n
De Natur ledd alln's wedder blööh'n
Denn is dat wedder maal so wied
Med de verdreihte Reinemaaketid

Vun sülv'n kümmt de Familienstried
Johr üm Johr to düsse Tid
Wenn Putz un Schürwut rümmer geiht
Is vörbi de hüüsliche Gemüdlichkeit

Dann geiht los dat treeveleern
Wann maakst de Köök, wann willst tapezeern
Anner Lüd sünnd all lang sowiet
Doch wi sitt noch ümmer in de Schiet

Dag för Dag geiht' hin un her
In't Huus steiht alln's verkrüz, verquer
Faat hier mol an faat dor mol an
Dat sünd de eenstig Wör an de Mann

Kümmst vun de Arbeed du to Huus
Saa ist bestimmt de eerste Gruß
Pau daar ni hin, pau hier ni rinn
O Gott, wo muß as Mann di all in find'n

Doch holl jo dien Mund, swieg blots still
Laat alln's gescheeh'n as de Fru dat will
Denn wie du weest, dat Fruunsgeslecht
Behölt in düsse Saaken doch eer Recht

Kümmt de Fru maal ni torecht med een Saak
Hohlt vun sülvst se bi die Raad
Bi de Gelegenheid kannst mol riskeern
Dien Meenung laad'n ok maal hörn

Is aaver int Huus alln's wedder rein un klaar
Hesst vör düsse Saak eerstmal Roh een Johr
Vergeeten un to Enn ist de Striedigkeit
Vun sülvst trekk in weer de Gemütlichkeit

(Vor 1960 ?)