895 Januar 1929.

De Winter von 28 op 29 harr uns in letzt Wochen von de Dezember allerlei Küll mit Snee un Iis bröcht, mehrmals leeg de Fischerie all braak. De Ostwindperiode harr mehr an Iis vör uns Haaben hinpackt, as wat nödig de, wat de Fischers bied rut un rin loppen mit er Böör veel Schwierigkeiten makten, besunners vör de lütten Böör. Se mußten all in Haaben blieben, se kunnen dat dörch Iis fahren nie mehr schaffen. Wenn dat so bie bleev mit dat Tonehmen von dat Iis, stünn se all een swore Tied bevör.

In de Januar geevt vör eenige Daag beed Sturmwedder mit Snee und Regen vun Südwesten heer. Heine Winkelholt ut Kappeln wer mit sien „Schleswig Holsteen“ tom Fischen in de Falshöfter-Rönn. Se harrn sick dor een Fang vun 4-5000 ℔ an Mischwaar tosaam fischt. Vun Sliemünn ut harrn se bie Hopp u. Rehse anropen, dat hee bie de Klock 7:00 rümm besöggen in Eckernför weee, op so nie 12 Mann un eben so 4 Uttelldischen vör dat Utsammeln vun sien Fischwark.

As sick dat an de Brügg rümm snacken de, deen 5-6 Böör sofort torüsten. Se wullen de anner Morgen tom Fischen naa de Falshöfter Rönn fahren. De Fänge, de dor makt belepen sick vör de Dag um 500-1200 ℔ Sprotten, een un anner harr vun de lütten Witteln mit hatt.

As de nächste Morgen dat wer losgöng’n naa de Fangplatz ut to loppen, do wer dat heel diesig, un se mußten utkieken vör grod im lütt Iisschollen, denn keen kun weddren, wat dor all vun de Kram rümm drieben de. As wie bie Dag worn op Fangplatz ankeem, wer de Dies in dicke Nebel över gahn. Wie deen naa Nordwesten to utsedden, deen bie een Stunn wer ophahln, wer bloß een Quast mit Witteln un Dösch un vun Blankfisch keen Spur. Wie sedden op Gegenkurs wer ut, bie een Stunn deen wie ophohln mit dat sölbe Ergebnis. Uns wer dort merkwürdig, dat wie nirgends wat vun de anner Böör to hörn un to sehn kreegn. Wie weern sick eenig naa Nordhagen to loppen, vun dor ut noch paar Drifts naa Dösch to maaken.

As wie dat Nebelhorn vun Schliemünn dwars aff hörn, keem wie in 5 Minuten ut de Nebelwand rut, in blanke Luft mit Sonnschien, as went Sommer wer. De Wind keem flau von Südsüdwest, deen uns Gescheer utsedden. De Möhln weern op de Thun un fischten naa uns Föör to. Naa 1½ Stünn hohlten wie op, mit een Fang von 7-8 Zentner Dösch von 3-6 ℔ dat Stück. De ganze Tied harrn wie naa de Kieler Föör to beobacht, dat dor so veel witte Türme to sehn weern. Mien Vadder segg, dat sünd all all Iisbürgen, de kommt ut de Howachterbucht, mit de Wind lang de Küst daal.

Wie beratslagten, op noch een Drift Langinn to reskeren wer, denn noch mohl naa de Nordkehlrinn utsedden. As wie sowat twischen die 2te un 3te Mieltonn weern, seh ick, dort de Südost-Baak von de MittelGrund mit eenmaal verswunn wer. „De iss in dat Iis weggahn“, segg Fiete Mumm. Ick de een Stück in de Mast kladdern, do kunn ick sehn, dat een Deel vun dat grod Iisfeld all een ganz Stück naa de Südkehl rinn wer, un naa budden to so wied as ick seh kunn. De Packiisgürtel op dat Iisfeld, war wie as Iisbürgen ansehn, göng’n vun Rüggen aff, so wied as ick sehn kunn naa Nordosten to op dat ganze Iisfeld. Twischen dat Packiis beed to de vorut lingne Iiskannt, muß naa mien Schätzung 1 ganze Miel wähn.

Bie all dat Gesnack un Kieken, harrn wie gornie markt, dat de Wind mit eenmaal op Südost dreiht un gau to nehm. Wie deen sofort opholen. As wie uns Scheerbree im Bord harrn, segg mien Vadder: „Wie mödt sehn, dat wie hier wegg kommt, denn de Swartkann von de Mittelgrund iss graad ünnert Iis weggahn.“ De Wischenliens harrn wie half hochhohlt, do mußten wie se fastsedden. De Pinn vun de Zees wer hoch, so sleppten wie mit de ganze Kraam achterann langinn. As wie tussen de 3te Mielnbaak un de Langhöfter-Tonn weern, hohlten wie Lien un Zees inn. Mußten noch 5 grod Quast mit Dösch över nehm, un mußten mit alles wat de Motor hergeev, eben buddem de Kannt von Langhöft sand langinn loppen. Dat wer verdammie hoge Tied, denn as wie 5 Minuten naa Lindhöft toleppen, göng’n dat Iis över de Langhöfter-Tonn wegg, un glieks dornaa schoof dat Iis naa Langhöftsand ropp un de sich dor glieks optürm. De Bok vun dat Iis naa de Süd to, wer meern gegen de Hegenwold. Wie bleeben bie mit vulle Kraft lang inn to loppen. Dat Iis wer inn de Binnföör op de Süd leggen, harr beed naa de Rehtwisch alles dicht makt. Wie keem over dörch dat lose Iis beed naa de Brüggenhaak wo wie fast makten, dat waar all schummerie.

Backbordsied and Deck, ümm se naa heer in Kisten to wäggen. Wat harrn wie bloß vör Glück hatt, noch eben vör dat Iis binn Langhöft to kaam. Een 10 Minuten später, harrn wie womöglich mit Boot to Strandbeck op Land leggen, oder noch simmer, wenn dat Iies över uns wegg gahn wer. Oder wie harrn uns Gescheer slippen müßt un sehn, dat wie to Bokniß op de Grund lang rümm kaam wer un naa de Slie daal loppen naa Sliemünn rinn.

De anner Morgen wer de Föör dicht, so wied man sehn kunn. De „Flottbeck“, een 3 Mast-Motorschipp waar vun de Firma Chr. Sieck mit Korn beladen. Dat Schipp leeg dor, een Stück budden Kannt vun de Schützstall, un göng’n Nachts Klock ½12:00, as hee vull wer, dörch dat Iis in See naa Holtenau to. Se sull dörch de Kanal, un denn mit sien Lodung naa Spanien. Bie Dag wer dat Motorschipp övert orst beed gegen de Hegenwold kaam, so wie de Lüüd an sick vertellen. Deer de „Flottbeck“ irst de övernächste Dag mit Hülp vun een Slepper bie de Schlüß vun Holtenau ankaam.

Mitte August 1929 mit 7 Böör vun Eckernför. De deen wie in de Fehmarnbelt dwars aff vun Wester-Markeledörp beed naa de lange Heinrich (een Faahrwader-Baak, dee 19 Meter bie Norden vun Puttgarns-Riff um de Kannt vun de Landgrund stahn de) un wieder beed naa de Huulboje von Puttgarn, naa Goldbütt fischen. De Dag wer övern keen Fischgelegenheit dor, leep een barg Strom, de naa Nordwesten tosedden de. Vun Südost keem een flaue Wind, dat weer een brudige Luft, de Sweet leep uns so vun dat Gesicht daal. Över Fehmarn stünn een Dies.

Wie harrn all ünner een anner snackt, dat sick dor irgend wat wer tosaam brun dee. De ganze Dag deen wie mit all de Böör hinn un heer fischen, eenmaal gegen un eenmaal mit de Strom. To fangen wer heel wenig, 1-1½ Stieg Goldbütt in Drift. Harrn over all tosaam de lurige Witterrung in Kieker, sunst weern wie hier utscheid un naa een anner Fangplatz toloppen. Naamiddags nehm de Südost mehr un mehr to, de Luft vun Südosten beed Südwesten seh bösartig ut. Dat Unwetter müß över de Lübecker-Bucht un dat Fastland stahn.

Ümm de Klock 5:00 leeg de ol Mumm mit de „Blitz“ achter Markelsdörp. Een Stünn später leep een Laat naa de anner naa dat Land to, un göng’n achter Puttgarns-Riff vör Anker. Wie bleemen alleen op Fangplatz, wullen so langen tövn, beed dat Unwetter los gahn de, denn de swarde Wulkenbank keem ümmer höger rut. Inn de Süd de dat ümmer eeb’n wegg Blitzen. Bie de Klock 8:00 wor dat düster wie de Nacht. Wie wern graad bie uns Gescheer op to hohln, do göng’n, wie un een Sack schüttelt, dat Unwetter över uns los, mit een Sturmboe ut Südost, mit een Wulkenbruch, Blitz un Donner. 5 Minuten später sprung’n de Sturm mit een Wirbel op Nordwest mit Windstärke 9-10. Dat Wader pietsch so über uns wegg, keen Land un Strand to sehn, niemahl „Marienleuchte“, dat weer stockfinster. Wie leepen langsaam naa de Preesener-Bucht to, un uns Macker Fiete Mumm de noch seggen: „Wie de Ol un Theje, wenn se achter Markelsdörp to Anker gahn sünd wull geiht.“ Mien Vadder meen, de sünd doch jeden Falls naa Ohrt to loppen.

De Regen wor weniger, „Marienleuchte“ un dat Land keem in Sicht. Wie sehn wie de 5 Böör achter „Marienleuchte“ to Anker gahn deen, de Nordwest hett se, de vör de Südost achter Puttgarnriff to Anker leggen, mit een Hura dor wegg püstert. Ünner Preesen op 2½ Faden Waader göng’n wie vör Anker, leeden uns Motor noch een Tied lang blind loppen, beed dat Unweer vörbie wer. Bloß de Nordwest bleev bie to stürm mit Windstärken von 7-8.

Naa Meernnacht klaar de Luft beed op, keem ümmer wer mit Hagelschurn un de Wind nehm noch mehr to. De ganze Nacht klöddern uns Kies un Sand leegen an dat Deck. Morgens Klock 7:00 leepen de 5 Böör, de achter „Marienleuchte“ ankerten, naa Staberhuk to, jedenfalls naa Burgstaaken hinn.

Wie bleemen noch irst lingen, naa de Middag deen wie sick ok op de Wegg naa Burgstaaken maaken, denn de Nordwest wor doch noch een paar Daag bie blieben to stürm. As wie ümm 3:00 in Staaken ankeem, leeg de ganze Haaben vull vun Fischerböör, vun Travemünn, Niendörp, vun de Kieler-Föör un uns Kameraden ut Eckernför. De glieks op uns to keem, deen vertellen dat de „Blitz“ to Wester-Markeldörp in dat Strand leeg, as de Wind vun Südost mit eenmaal op Nordwest sprüngen de. Wer dörch de Druck, de op Anker kaam, de Ankerring utredden. Se seggten, dat de Ol un Theje bie Julus Wetzel op de Fürturm ünnerbröcht weern, so harr Fritz Schwemm, wo se vun Markelsdorpp anropen harrn, se vertellt.

Fide Mumm un mien Vadder göng’n beide naa Schwemm hinn, ümm sick to erkundigen. Schwemm de se dat so vertellen wie Lietz un Kreutz dat seggt harrn. Schwemm harr vör een halve Stunn irst mit Fide Mumm sien Vadder telefonert: „Bie dütt Wedder nichts bied Boot to maken wer.“ Dat Wader weer een ½ Meter fullen, so harrn se mit Hülp vun de Buern een paar grod Kaffsäck mit Stroh un 5 gepreste Strohballen op Backbordsied ünner bröcht, so kunn irstmaal nichts mehr passeern. Wenn dat Witterung beeder wer, leed sick gewiß wat maken, dat Boot wer ligt flott to kriegen, denn beed naa de Mast to leeg dat Boot drögg un bie de achter Steev wer eben über ½ Meter Wader.

Frit Schwemm harr to mien beiden Macker seggt: „Jie nehmt mien ganzes Bargungsgescheer an Bord, de Fürturmwärter hätt mit de Buern sproken, de stellt alles to Verfügung wat dor noch bruckt warden, se schickt een Fuhrwark naa Ohrt, ümm dat Bargungsgescheer afftohohln, wie eben so de Lüüd, de mit wüllt.“

As wie de ganze Kraam an Bord harrn, leepen wie glieks ut naa Ohrt hinn. Schwemm, de Wetzel anropen, dat wie mit sien Gescheer ünnerweggs warden. Üm de Klock 7:00 keem wie in Ohrt an, vör uns weer dat noch een slimme Klopper wähn, denn de Nordwest weih mit Windstärke 7 un denn gegen de swöre See ann, over wie harrn dat schafft.

De anner Morgen wer de Wind beed afflaut, un op Westsüdwest torügg gahn, over Regen de dat in Ström. Bie de Klock 9:00 keem de 5 Eckernförder Böör vun Burgstaaken an. Fiete Mumm de mit Julus Wetzel telefonern, wie de Laag dor weer. Hee harr seggt, wenig Seegang, dat Wader wer noch mehr weggfullen, dat Boot stünn meist beed naa de Achtersteev hinn drögg. Hee de 2 Fuhrwarks naa Ohrt schicken um dat Bargungsgescheer, un de Lüüd, de mit wullen, afftohohlen, bloß dat wer een Sauwetter. Hee harr ok mit Johann in Eckernför telefonert, se keem sobald wie möglich mit de „Wollkus“ un mit de „Märy“. Fide Mumm de dat so vertellen, wie un wat hee mit Julus Wetzel snackt harr.

Een Stunn später weer dat Gescheer, mit all de Eckernförder Kameraden in Öltügg vun Süchwesten op ünnerweggs naa Westermarkels to. Ick bleev alleen in Ohrt bie uns an Bord, dor wer irgendwat mit uns Motor nie in Ordnung. Vör paar Daag in de Belt harrn wie all markt, bied langsaam loppen, dat dor wat kloppen un slucksen de. Ick de irstmaal alles ünner söcken, de dat Swungrad hinn un heer törn, dor wer dat slucksen, uns Swungrad wer los op de Well. So müß ick irst de Reemschief affnehm, dormit man an de Kiel rankeem, wo dat Swungrod mit verkielt weer.

As dat so wied wer, kunn ick de Kiel rut nehm un seh, dat de Kannten dorvon all recht anknabelt weern, dat dor nichts wieder passert. Leeg an de Reemschief, de noch mit een ¾ Toll Sicherheitsschruf affsickert wer, dordörch harr de Kiel nie wieder rut kaam konnt, un dat Swungrod harr op de lose Kiel rümmslucks, un sick doch 2 Zentimeter naa vörn to schuckelt.

Nu müß ja irst dat Swungrad wer in de ole Stellung bröcht warn, dar wer noch gornie so eenfach. Ick harr mie mit mien Been über dat Swungrad stellt, un wull dat denn mit de Hänn wer torüch schuckeln, over dat göng’n eenfach nie. De an dat Land gahn, naa Chrischan Dünnweber sien Huus wull sehn, op hee paar Stücke Ecken oder Böckenholt vör mie harr, de wüll ick mie vun Längde affsägen un as Kieln brucken twischen Bünnschoff un Swungrad, un dat dormit wer in de ole Stellung bringen. Dat weer denn ok man een Ogenblicksaak, ick de vun de Kiel een paar Zentimeters affsangen un de emm weer kantieg un to pass fielen, naa mehrmaligen to passen wer dat in Ordung.

De Kiel harr ick fast kielt, so de ick de Reemschief mit de Sicherheitsschruf wer fast maaken. (Chrischan Dünnweber wer een Onkel an Jörn Dankwardt sien Fruu, se stammt nämlich vun Ohrt.) Jörn Dankwardt wer vun 1907 an een Macker to mien Vader un Fide Munn vun de Sötzmanns waad wähn, wo ick von 1918 an ok mit to hörn de.

As de Klock ½2:00 wer, de ick de Motor anwarrn, un emm in Gang sedden, ümm mien Arbeit ut to probeern, dat alles in de Reeg wer. As de Motor leep, keem de ganze Korona mit een Fuhrwark vun Markelsdörp wer trügg. Se weern een wie de anner pudelnatt, trotz Öltügg un Südwester, denn dat de noch ümmer in Ström Regen. So wie se seggten, wer dor nichts to maken wesen.

Wenn dat Wetter dornar wer, sull dat de anner Morgen wer losgahn, wenn de „Wollkus“ un „Mary“ keem, sull dat Affsleepen vör sick gahn. Se harrn vun Eckernför anropen, dat se naa de Middag utloppen deen naa Ohrt hinn.

Beide Böör keem denn ok ümm de Klock 7:00 in Ohrt an. Jeder harr een Ringwaaden-Jöll an Bord un deer Ringwaaden-Trommel mit so 500 Meter Stahldraht op. De ganze Besatzungen vun all de Eckernförder Böör keem op de „Wollkus“ tosaam, ümm to beratslaagen, wie dat mit de Bargung vör sick gahn sull.

Wie dat bie sun Vörkaam is, de een meen dütt, de anner dat. Dor bie keem denn ok ja de verschiedene Meenungen to Spraak. Mien Vadder segg: „Ick mögg dat maal utspreeken, wie Fritz Schwemm dat meen, un mie to raat hätt. Johann, naa dat wat Julus Wetzel un dien Vadder über de Laag vun dat Boot un de Beschaffenheit vun Grund un Waaderverhältniße Fr. Schwenn vertällt heevt, meen hee: Een Boot nimmt de grod Ankers an Bord, wo to jedem 30 Meter 16 mm Stahldraht, wo de grod 6 schiebige Bergungsblock op fast schökelt worrn. De anner Block mit de hohlen Part schökelt wie op de Stahlstrupp, de ümm de Vörsteev rund ümm geiht, dormit de Strupp nie weggrutsch, möd wie emm op jede Sied een paarmaal opfangen.“

„Op een vun ju Ringwaaden Draht ward de loppen Part fast makt, wenn wie denn dat Boot liekop sedd, un op jede Sied een örndliche Pall ünner makt un de Strohballen, op de Sied naa dat Wader to vun de Palln leegt, un beide Dum Kräft vör de Steev mit ansedd, denn müßten wie dat Boot wer flott kriegen. Denn naa de Waaderverhältniße is dat man een gode Bootsländen. Deshalb laad uns dat irst mit een Talje versöcken. Vörsichtshalber sedd wie een vun ju lange Draht op een vun de Ankerflünn mit fast. Wenn bied afftrecken dat Anker sull mit durch de Gründ schliern, so müß dat anner Boot dörch ansleepen, de Kraft op Anker stützen. Op düsse Boot müß naa Schwemm sien Meenung un Erfahrung glatt affgahn.“

Mien Vadder un Fiede Mumm weern beide de Meenung, dat dor über snackt wer. Dat wenn dat loßgahn de, man sick dor über eenig wer. Man de dor über snacken all weern sick eenig, dat de Raatslagg wull dat best weer, un de Bargung op düsse Aart vör sick gahn sull.

De anner Morgen keem de Wind vun Südwest 3-4, de as schien noch mehr afflaun naa de Luft to recken. De ganze Besatzungen worrn de Klock 7:00 mit Fuhrwarken affhohlt. De beiden Böör „Wollkus“ un „Mary“ leepen ok ut. Mit de Waagens weern wie all een ganz Tied vör de Böör dor. Een Partie makten Taljen, Struppen, un een Anker wat mit de Jöll sull torecht. De anner Partie wer bie de Pallen, de ünnert Flach vun dat Boot sullen torecht to machen.

Dat Wader weer noch mehr affloppen, so leed sick rundum, bied Boot god arbeiten. De Strupp ümm de Steev wor ümlegg un an Deck affungt. Vör de Steev een deep Lock graavt in dat Geröll um 2 Bohln lotrech in to sedden, as Stütz vör de Bohl, wo de Dumkräft op stahn sullen, dormit, wenn se op Kraft sedd worrn, nie weggrutschen.

Bie 2 Stünn harr de Vörbereitung vör dat Affsleepen durt. Mit een Jöll weer de Grund naa grod Steen affsöcht so wie de Waderdeepte ut löt. De irsten 20 Meter vun dat Boot aff wer allens Geröll vun lütt Steen un 1-1½ Meter Waader, naa denn keem reine Sand un 1½-3 Meter Waader. So kunn dörch Grund un Waderverhältniße bied Affsleepen nichts an dat Boot passeern.

Denn keem dat Signaal tom Affsleepen, de Dumkräft worrn op Druck sedd, ganz langsaam wor de Draht un de Taljenlien stief. Schien irst, as wenn dat Anker beed naa geev, un sachte keem Bewegung in dat Boot. As dat Boot vun de Pallen gahn de, lee sick dat Boot sinnig op de Strohballen, un glieks dornaa swümm de „Blitz“ un wer flott. Dor harr keen mit reckt, dat alles so klaar affgahn de.

De ol Mumm harrn se all vörheer mit de Jöll naa de „Wollkus“ an Bord bröcht. Theje wer op de „Blitz“. Dat Pallholt wat in dat Waader leeg, bröch een vun de Jölln an Land, ebenso de Blöck un Draht all wat dor to höörd un wat in dat Waader kamm wer, wor an Land bröcht. De „Mary“ keem neeger rann un de dat grod Anker lüchten, dat göng heel swör, över se schafften. Een vun de Jölln bröch ok dat an Land.

Naa een Stünnstied weer de ganze Bargungsgescheer all op een Fuhrwark oplaadt. De „Blitz“ leeg bie de „Wollkus“ langsied un de „Mary“ lee sick dorbie hinn. De Wind wer heel flau vun Südwest, de See harr sick beruhigt. Se tuten nochmohls mit ehr Daakhorn un denn gleen se mit de „Blitz“ aff naa Eckernför, wo se in düstern ankamen weern.

As wie mit dat Fuhrwark un Schwenn sien Gescheer in Ohrt weern, deen wie dat glieks bie uns an Bord nehm, un leepen dormit sofort naa Burgstaaken to. As wie dor weern, deen wie de Kraam op Schwenn sien Fohrwark packen. Sien Arbeitsmann sull dat Gescheer naa dat Lager bringen un to drögen ophängen.

Fide Mumm de sick bie Schwenn bedanken un frog, wat hee dor vör hemm sull. „Fide“, segg Fritz Schwenn, „wo kann ick vun mien ol Kamerad, un all ju oln Fröön un Bekannten wat nehm? Dat iss alles god so, ick freu mie dat alles so god affgahn is.“ Fritz Schwenn un de ol Fide Mumm weern tosaam bie de Marine in Berlin wesen.

Dat wer nu dat Vertellen über dat Unwetter un de Folgen, mit dat in Strand gahn von een Eckernförder Fischerboot.

Aug. 1929

De folgende Bericht bröcht dat Gescheen, wat sick naheer mit uns affspeelt hett, gehört eigentlich zum Bericht vorheer. Anschließend een Vertellen, wie uns mit „Ecke 34“ dat glücken dee, naa denn wie in Burgstaaken Schwenn sien Gescheer affleevert harrn, noch een goden Fang to maken.

Wie nehmen bie Flohr in Burgstaaken noch Rohöl över, un leepen dor dat wedder god wer, naa de Fangplatz ünner Kathrinhoff hinn. Deen dor ümm ½6:00 uns Schleepgescheer utsedden naa de Nord to. Bie een Stünn deen wie ophohln mit een Fang vun 4 Stieg grod Goldbutt un 1 grod Steenbutt von 8½ ℔. Deen noch 2 Drifts maaken, een mit 4½ Stieg Goldbütt un 2 Steenbütt von 7 u. 9 ℔, un een Drift mit 3½ Stieg Goldbutt un Steenbutt vun 6 ℔. Dat wer vör uns in de 3 Drifts een Fang vun 200 ℔ Goldbütt un 30 ℔ Steenbütt, wo wie, as wie hier utsedden deen, wie mit reeck harrn in de Obendstünn noch sun Fang to maken, wo dat überall mit de Goldbüttfischerie heel knapp wer.

Wie deen unner Land loppen ümm dor to Anker gahn vör de Nacht, wullen de anner Dag dor op Fangplatz tofischen. De anner Morgen weern wie all fröh in de Gangen, wie sehn 8 Böör vun Burgstaaken kaam, de Südost affleepen un beed später keem noch 3 Böör op desölbe Kurs leepen. Dat Wetter wer god, flaue Wind ut de West. Wie deen mit uns Gescheer ut Lock rutfischen. (Wie harrn hier to Kattrinhoff all heel veelmaals fischt un oftmaals sick hier een goden Fang an de grod Golbütt un grod Steenbütt, de beide op dütt lütt Fangplatz tosaam fischt, un deen dodüch jede Eck un Winkel kenn.)

Un deihn naa 2 Minuten langsaam naa Norden to, bie 1½ Stünn deen wie ophohln, mit een Fang von 5 Stieg Goldbütt un 2 grood Steenbütt vun 8 u. 9 ℔. Deen vun dor een Drift naa de Süd to mit 5½ Stieg Goldbütt, und 1 Steenbütt vun 10 ℔. Jede wieder Drift bröch uns vun 5 beed 6½ good Steenbütt an grod Goldbütt un 1 beed 2 grod Steenbütt in uns Bunn rinn.

Naahmiddaags ümm ½5:00 keem ut de Belt een Boot op uns to loppen. As hee neeger naa uns to keem, segg ick to mien Mackers: „Dat is Otto Kohn vun Schilksee.“ Hee leep denn ok bie uns langsied un frog naa de Fang. Wie seggten emm de Wahrheit, dat wie bie 40 Stieg grod Goldbütt un 10 grod Steenbütt in de Bünn harrn. Hee vertell, dat hee mit Hannes Lietz in de Belt snackt, 3 Böör weern dor noch mehr wesen, se harrn 1½ beed 2 Stieg in Drift fungen, dor wer über een slegg Gelegenheit vun Strom wesen, se wullen noch een paar Drift maaken un denn to Huus.

Hannes Lietz harr se dat vertellt vun de ol Mumm. Otto Kohn frog op wie süns noch Böör sehn harrn, wie seggten dat 10 Böör ween vun Burgstaaken Südost affloppen.

Otto Kohn de bie uns utsedden, wie maakten noch Drifts mit je 5 Stieg Goldbütt un 2 Steenbütt, denn leepen wie naa de Sund to naa Kiel an de Markt. Wie harrn een Fang vun 60 Stieg grod Goldbütt un 15 Stück grod Steenbütt in uns Bünn un weern womöglich alleen an de Markt.

Ümm de Klock 5:00 leegen wie an dat Fischleger vun de Seegaarn Brügg fast, dor weer keen anner Boot mit Bütt an de Markt. Wie löschten 920 ℔ Goldbütt I, 130 ℔ Goldbütt II un 135 ℔ Steenbütt sowie 80 ℔ Platen. Vör uns Goldbütt I kreegen wie 70-75 Penning dat ℔, vör de Steenbütt 35 Penning dat ℔, vör de Goldbütt II 55-60 Penning dat ℔, un vör de Platen 20 Penning dat ℔.

Dat wer een grod Fang, wie uns de ganz Sommer nie bescheert wähn is. Vör de Pries vun de Goldbütt harrn wie mit mehr reckt, so kapp as se weern, över wie weern to freen mit uns Fang.

Mien Vader un ick schickten per Postanwiesung jeder 200 Mark naa Huus, wullen noch een Tour maken. Uns Tanks füllten wie wer mit Rohöl op, deen sick allerlei Proviant in koppen, un in de Swienskeller eeten wie Middag.

De Klock ½2:00 leepen wie weer ut, de Witterung wer god, meist dotstill mit Kurs naa Westermarkeldörp to. As wie noch een paar Mielen dor vun affweern, keem Otto Kohn uns entgegen un göng bie uns langsied. Hee harr 41 Stieg Gooldbütt sick tosaam fischt. Beed naa de Middag wer dat god wähn mit 4-5 Stieg in de Drift, denn wer dat mit eenaal all wähn. Se harrn noch 3 Drift mit knapp 1 Stieg, un de letzt Drift man mehr 14 Stück.

So frogen noch naa de Pries, wat wie vör uns Goldbütt kreegen, un meen dat worrn se morgen denn ok wull noch kriegen, denn mehr Böör weern dor sagg ok nie an de Markt. As Otto Kohn vun uns affleep, bleemen wie noch een Tiedlang lingen un besprocken de Laag, wo wie nu op to wullen.

Ick segg: „Wie iss dat mit Laaland ünner de Hölder?“ Beide Mackers weern dor mit bie. Wie leepen 1½ Stünn N.Z. naa dat Fangplatz to, deen op 10½ Faden naa Osten utsedden. Naa 1½ Stünn hohlen wie uns Gescheer op, mit een Fang vun 4 Stieg Goldbütt 12-13 ℔ Stieggewicht, un 2½ Stieg Struffbütt 15-16 ℔ Stieggewicht, 11 Dösch. Wie deen uns Weedt mit een Latern an utsedden, dormit wie vör de Nachtfischerie een anhohlen harrn.

De Drifts in astern bröchten uns an Struffbütt 1-1½ Stieg mehr, an Goldbütt dagegen wenniger, an Dösch doppelt un mehr as bie Dag. Wie fischten sick beed morgens 26 Stieg Goldbütt, 38 Stieg Struffbütt un an Dösch wull 400 ℔. Wie deen noch 2 Drifts mit 6½ Stieg Goldbütt, un 7 Stieg Struffbutt, an Dösch 70-80 ℔, an Platen im ganzen wull 200 ℔.

Üm de Klock 8:00 morgens leepen wie mit uns Fang naa Eckernför hinn, wo wie Naamiddaags ümm 4:00 fast makten. De Godbütt un Dösch nehm Kielmann uns aff, de Strufffütt deen wie in uns Büttkist un in de Döschruus in sedden.

Morgen Klock 5:00 wer Fide Mumm un ick an Bord, ümm uns Struffbütt an de Fischhändler, de über Land fahren, to verköpen. 270 ℔ deen wie los warn, de noch naa keem, sorteerten wie, un kreegen 30 ℔ in de Kist, 5 Kisten a 30 ℔, 1 Kist mit 40 ℔ Struffbütt I, un 2 Kisten, a 35 ℔ Struffbütt II stellten se mit Zettel op an de Markt. Deen glieks uns Essbütt mit opdeeln, uns Fang wer god un ergibieg wähn.

All uns Kameraden de mit uns in Ohrt weern, leegen hier noch in Haaben. As wie Naamiddaags naa de Brügg keem, göng de Fragerie los: „Wo sünd jie wähn, wat heevt sie fischt, iss dat waar, dat jie in Kiel an de Markt wähn sünd u.s.w.?“ As wie se alles erklärt harrn, dreihn se sick ümm un göng’n wiederlang wer tosaam.

Wie kreegen naaheer noch allerlei Gesluder über uns to hörn. Dat wer so: De ol Lietz harr vun Ohrt ut naa sien Fruu in Eckernför telefoneert. Se leegen in Ohrt un mit dat Boot, vun de ol Mumm meern de Wollkus u. Märy naa Eckernför ünnerweggs weern, dat Wedder waar nu beeder, un so as Morgen wullen se naa de Belt to fischen, bloß Daniel un Mumm müßen irst mit dat ganze Bargungsgescheer naa Burgstaaken bringen, un harrn Morgen noch mit de Kraam to dohn.

Fruu Lietz sall mit alles, wat er Mann mit er snackt, in Eckernför wieder vertellt hemm. Nu wer dat jo, övers alles anners kaam. Daniel un Mumm harrn de Kraam an Bord nahm, un dormit glieks naa Burgstaaken bröcht. As de ol Lietz vun dat Telefoneern keem, weern wie all vun Ohrt utloppen, un Daniel un Mumm deen de Dag Naahmiddaags üm ½6:00 op er Fangplatz an to fischen, un de nächste Dag Obends mit een grod Fang naa Kiel an de Markt loppen.

Denn un anschließend weern wie fawer to fischen vun Kiel utloppen naa Laaland, wo wie de Nacht dörchfischt beed morgen, Klock 8:00, un leegen Naahmiddaags de Klock 4:00 in Eckernför mit een goden Fang. Dat kunn se eenfach nie begriepen, dorinn keem de ganze Sluderie, weil se sick innbilden, dat kunn mit rechten Dingen nie anngahn. Mit Tatsachen harrn wie se wie dat irste mal überrascht.

So harr dat Mallör von „Blitz“ to Westermarkelsdörp, wat nockh alles god affgahn wer, un wie dat Bargungsgescheer wer naa Schwemm in Burgstaaken bringen deen, vör uns 2 glückliche Fangreisen in bröcht, dat kunn uns Kameraden eenfach nie verstahn, dat sowat angahn kunn, wo se nichts beschickt in de Tied.