In de früheren John, vör den ersten Weltkrieg, harrn wi bi uns in Eckerföör dreimol in't Johr een Jahrmarkt. In de Februar weer't de Fasselobendmarkt op Roodhuusplatz. Op de een Eck vun Uhrmoker Jakobsen sien Huus harr de Barbeer Wöhlbeer sien Loden. He nehm bi Jungs för't Hoorsnieden 5 Penn. Hier gegenüber stünn dat Telt von Veldkamp ut Holland mit sien Waffelbäckerie.

An de Eck noh de „Swibogn“ too, weer „Süße Ecke“, wo jedes Mol de wahre Jakob mit sien Spitzen und Gardien Disch stünn, de immer segen dee: ni een, ni twee, ni dree, ni veer, neee fief Meter för den billigen Pries!

Op dütt Markt stünn twee und manchmol sogar dree Reegen Telten. Door weer de ool Paustian mit Rökerool, Kokosnööt, Appelsien, Lakritzen und wat sunst noch all. Door weern de Telten mit Pütt und Pann, Schütteln, brune lütt und groot Steenpütt. Telten mit Slickstang und allerlei Naschkroom, mit all de verscheedenen Honnikoken.

Denn weern op Kirchplatz de Telten von de Preetzer Schosters mit dat verscheedene Foottüüg, Ledderstebeln, Laatschen und Schlarren in all de verschiedenen Grötten und alles weer ut beste Ledder, mit de Hand bearbeit und herstellt.

Männimol weer dat to de Tied in Februar een hart'n Winter mit veel Schnee op uns Marktplatz. Meistens froor dat ok noch Pickelsteen, wie doormals bi son Küll seggt wurr. För de Marktlüüd in ehr Telten werr dat keen Vergnügen, ober dennoch weer dor jümmers allerlei Bedriew op lütt Markt, ni alleen vun Kinner, nee, ok veel öllere Lüüd weern to sehn.

Dat weer eben mol'n beten Afwesselung in't alldägliche Leben. Dütt Markt weer doormals as een Teken ansehn, dat de Doog werr länger wurrn, dat Johr bargop güng und dat Fröhjahr neeger keem.

In de Juni weer dat Johanni-Markt, dat sick ok op Roodhuusmarkt genau so wie de Fasselobendsmarkt afspeeln dee. Dat Hauptmarkt weer op Exer, wo beet to veer Reegen vun ünnen beet boben an Telten und Karussels stunn. Buden mit Slickstangn, Bonbons und Koken in veele verschiedene Sorten, Scheetboden, Glückspeelbuden, Buden mit Knackwüss und Beerbuden und so veel, wat sünst noch op son Rummelplatz geben deiht. Attrakschon, Boxen, Ringen, wobi de Gladiatoren sick aff und an mit Swiensbloot insmeern deen, dat müss doch noh een bloodigen Kamp utseihn. Denn weer door een Fru vun 300 Pund to sehn und sogoor een halwe Fru, de dat Ünnerliew fehl.

Door weer een Irrgoorn, een Düwelsbohn, Uohrseggers und Hexen mit Zauberie. Ok kunn man gegen extra Betohlen mol Separee gohn. Und wat weer noch all wieder doortomoln op son Rummelplatz?

De ol Levi mit sien Dreihkarussel mit'n Schimmel vör, de dat Karussel trecken müss und wenn de mööd weer, denn müssen boben op een Loopbrett de Jungs dat Karussel dreihn. Denn weer door noch dat Karussel von Vespermann, de as stüttig Gast bi uns in Eckernöör op Johrmarkt weer.

Denn de Schippschaukel, wo enige junge Lüüd mit ehr Schipp beet an de Deck keemen. Ober de Hauptattrakschon vun de Karusseln, dat weer de groot Dampkarussel, de Berg und Talbohn von Schlüter und Salveter mit ehr groot Dampmaschin, wo all dat Kupper wie Gold glänzen und glimmern dee und doorto de groote Orgel in een Extrawogen för sick mit all de sick dreihenden Fruensfiguren und Trummlers op.

De Musik vun de lütten Karussels wurr mit Handorgeln oder mit Leierkassens mokt. Vergeten wüllt wi ok ni de Kirl mit de „Hau de Lukas“ und as de gröttste Spoos för Kinner, dat Kasperletheater.

An de Südkant vun't Exer wurrn de ersten lebenden Biller wiest, de später Kino wurrn.

Doch in de doormalige Tied weer för veele Kinner dat Johrmarkt bloß to ankieken vun buten door mit tfef Penn, een Groschen oder wenn man ganz veel Glück, ok mol twee Groschen, denn weer man över all een Krösus.

Doormit kunn man keen groot Sprünge moken. Jeder öberlegg sick lang, wat he mit sien poor Plüchen anfang sull. Wenn man so dree beet vermol lang de Reegens lopen dee, reck en de fief Penn för een Stück Kokosnutt oder een Slickstang, fief Penn för eenmol Karussel oder en Groschen för't Dampkarussel und de letzten Penn för een Stück Kokosnutt mit noh Huus oder as Reserve för den nächsten Dag.

Ja, so muss man doormals mit sien Marktgeld reken, denn dat geef doormals noch den Wahrspruch: „Wer den Penning ni ehrt, is den Doler ni wert!“ Leider kümmert sick hüüt sien Daags keen Minsch mehr üm een Penning. Ober loot man, uns Jugend weer doormals ok lebenswert, wenn't sick ok man üm Penning handeln dee.

De Marktmondag weer ok noch Peermarkt. So wie to Johanni wur ok de Michaelismarkt im Oktober affholn, bloß dat denn noch mehr los weer. Von öberallher kemen de Landlüüd to Stadt, üm eenmol in't Johre de Marktdoog vull uttonutzen.

Vor allen Dingen keem dat Danzbeen to schwingen. Överall door, wo wat los weer op de verschiedenen Danzsooln oder wo sick dat Tingeltangel afspeeln dee.

Wat weern Lüüd de Tied, wo Johrmarkt weer, vergnögt un tofreden, gegen hüüttodags, wo in de ganze Welt, in jede Eck und Winkel allns bloß noch'n Tingeltangelie is, ob in Städte oder op Dörper, jo sogar in de gewöhnliche Wohnungs mit Parties wie in de Paläste vun Krösussen.

Friedrich Daniel