De lütt brune Atrappe, vun een „Tuckzees“, de aß Sleppnett naa Goldbütt vun 1900 an bruukt wor. Erst noch mit Segelquatschen, un vun 1902 an mit de grood niege Motorquatschen. Düsse Sleppfischerie kunn bloß utfürt warrn, wo Muttgrund weer, de steenfrie weer un uterhalb vun de 3 Seemiel’n Hoheitsgrenze.

Datt richdige Maad vun dütt Nett weer 100 Maschen in de Breegde un 120 Maschen in de Länge. Wenn sunn Zees makt wor, de man de Längde vun dat Nettgaarn bie 60 Maschen överklapt, so dat 100 Maschen ünner un bob’n för de Öffnung vun de Zees werrn, wo de Maschen eenmaal an de Böverdell, de mit Flottholt ut Kork beseed wor, un ünner de Ünnerdell, de mit Bliestücken beseed wor, anmardelt (befestigt) wor. An jede Sied vun dat Nett worn de Maschen tosam neiht. An de Öffnung weer up jede Sied een Holtbog'n an Ünner- un Bob’ndell vun een ½ Meter Länge befestig. Wo an düsse Holtbog’n in’t Mittel de Sieden naht befestigt, wie ok 8 Maschen vun bob’n un 8 Maschen vun ünnen befestigt worrn, ümm so dat Mulwark vun’d Nett oppen to hohlen.

Bie dütt Sleppnett keem de Maschenwiede haupsächlig in Fraag. Dat geef bie de Goldbütt-Fischerie een Mindesmaad för Butt to Anfang vun 23 Zentimeter – vun Koppenn beed to’t Steertenn. So worrn to irst mit 43 mm Maschenwiede fischt. Hierbie keem över heel veel ünnermaaßige Bütt mit in’t Nett. So deen se na een Tourn sick een Achterdeel vun 45 mm, wat se sölbst knütt harrn, achteran knütten, un vun de Nettfabrik deen se sick een Nettstück vun 48 mm maken. Doch na de Krieg 1914–18 deen wie mit 50 mm, un 1918 mit een Achterenn vun 55 mm fischen. Dor geef dat keen lütt Butt mehr in’t Nett vun 1918 an, wo ick mit mien Groodvadder un Andreas Openheim beed den 24. Januar mit Büttnett fischt harr.

Un nu de ick bie mi Vadder an Bord mit fischt, beed den 11. April, aß sien Urlaub to enn weer. Vun 16. April keem ick bie Jonni Thies un Hannes Lietz an Bord, beed den 15. Juli 1918. Aß wie vun de letzt Tour in’n Hab’n keem, leeg’n de Böö ut Eckernför, de vun 1915 an beed 15. Juli bie de Küstenschutz- un Sicherheitskommando in Heiligenhaabn er Station harr’n. Keen de sick duller frein aß ick, denn ick keem doch weer bie mien Vadder an Bord. Thies wull mi sick behohl’n, aver mien Vadder sä to eem, dat sien ol Macker, Joh. Wohlgehagen, ok kaam. Dee weer bie Willi Dibbert an Bord, de in Äröösund bied Kommando mit sien Boot weer.

Fr. Daniel