Dat wöör Ende Mai 1910 up een Sundag, as ick maal wedder med to Waader fohrn dorf. Bed för een Week harrn mien Grodvadder, Vadder un Fiede Mumm med de Tuck na Goldbütt fischt. Aawer dor wöör nix meehr bi to haalen west. Vun Begunn de Week an harr dat ordentli ut südwest weiht, so dat se ni rut keemen. Se harrn so in de Week de Gelegenheid wohrnahm'n un ehr Buttgaarn, jedeen twee Schichten, trecht maakt. Dunnersdag obends üm Klock ach harrn se sick op de Torn na Vejsnaes-Flach maakt, wiel se de Meenung wöörn, dat de Bütt sick op flachere Waader vertroken harrn. Med de Tuck kunn'n se dor ni fischen, wiel de Grund sick fört Schleepnett ni eegnen dee. Bet Vejsnaes leepen se med Motor veer bet fiev Stünn – dat wöör een lange Törn. Egentlich sulln se Sünnobend am fröhen Morgen wedder trüch weesen. Mien Moder würr al beeden unruhi, as se to Middag ümmer no ni wedder dor weem. Se güng poor Mol med mien Süster Anna, se wöör fiev Johr, un Broder Willi, he wöör dree Johr, na de Brüch daal, üm to kieken orer vun de anner Fischers wat to hör'n, op se wat seehn harrn. Ok anner Bööd wöörn no ni wedder trüchkaamen.

Wi harrn Fredag ööwer Dag un obends een poor Mol harde Gewidder med teemlichen Storm ut Südwest hatt. De Fischers an de Brüch meenten, dat sick de Bööd för Swansen orer an de dänsche Küst verhoolt harrn. Ick wöör na de School ok glieks na de Brüch rünnerloopen, üm op mien Vadder to luuren. As dat so bi halvsöss wöör, seeh ick een Bood bi de Wisch üm de Eck kaamen. Ick kunn glieks seehn – dat wöör mien Vadder. Ick leep nu gau to Huus un sä mien Moder Bescheed. Vadder verteller, dat se na't Opnehmen vun de Gaarn Fredagobend een tweete Schicht Gaarn utsett harrn, wiel se op de eerste Schicht 45 Stieg Goldbütt un een Stieg Steenbütt fung'n harrn. Op de Trüchweg wöör de Wind ut SW mächtig stark woorn, un se harr dat gegenan ördentli swöör hatt. As se bi Booknis wöörn, harrn se ok no een swöres Gewidder kreegen, so dat se bi Ahlbek ünner't Land vör Anker gaahn wöörn. Eerst am Vörmittag, so bi Klokk söben, wöör dat afflaut, un dor harrn se beslooten, wedder na Vejsnaes to loopen, üm de tweete Schicht to trecken. Se harrn wedder üm de 40 Stieg Goldbütt un eenige Steenbütt in de Netten hatt. Doorup harrn se de eerste Schicht, de se bi't ankern opkloort harrn, wedder nü sett. Fievunachendi Stieg Goldbütt un ööwer een Stieg Steenbütt – dat wöör een goden Fang. De no för Vejsnaes staende Gaarn wull'n se am Sündag haalen, wiel se de hard an de Grenz un veelicht ok een Stück bin dorvun in't dänsche Hoheitsgebeet sett harrn. Dormit de dänsche Fischerieopsicht tom Weekend meisten ni ünnerwegens wöörn, wöör dat beeter, de Gaarn am Sündagvörmittag to trecken.

So keem dat, dat ikk am Sündag wedder med dörf. Wi leepen am fröhen Morgen üm Klokk veer ut. Dat wöör intwüschen doodstill woorn, vun dat Unwedder wöör nix meehr to marken. Dat eenste wöör, dat för de Belt een starke Dünung loopen dee un de Quatsch ördentli dümpeln dee. Seekrank bün ick aawer ni woom. Op de lange Törn maaken Vadder un Fiete Mumm de Schicht Büttgaarn, de se Sünnabend troken harrn, wedder klor. De wulln se, so wi se de annern Gaarn ophoolt harrn, glieks wedder utsetten. As wi op Vejsnaes Flach ünner Aerö de Netten trekken deen, müss ick na de dänsche Küst un na de lütt Belt to na Rook orer Qualm utkieken. Dat kunn jo weesen, dat de dänsche Fischerieopsicht dog med dat Dampschipp „Falken“ ünnerweegs wöör. Wi harrn aawer Dusel – se maaken wull doch leewer Sünndag as Deenst. Bit Utkieken kunn ick seehn, dat de Büttgaarn, wülke op fiev Faden Waader stünn, al in de Grund witt wöörn – so veel Bütt seeten op de Gaarn – un Grodvadder harr nok to doon, de Bütt aftosteeken. As de Netten all troken wöörn, beleept sick de Fang op ööwer 100 Stieg beste Goldbütt un bina een Stieg Steenbütt. Nu wöör de anner Schicht Büttgaarn udsett. De harrn se med hel lütt Weeten utsett, de man kuum seehn kunn. Dat wöör dorför, dat se nich so licht uttomaaken würrn, sull de Fischerieopsicht tom kontrolleren kaamen. Dat wöör ni dat erste Mool, dat de Dänen Netten vun de dütschen Fischers inhoolen deen un med Beslag beletten. De Fischers wöörn sodennig ehr Netten los. Kunn man ok no anhand de Netten orer Weeten de Fischer utmaaken, keem dorto no een Verfohren ööwer de dütsche Fischerieopsicht, denn de Dänen geewen in düssen Fällen de Saak an de Dütschen af.

As wi wiet nok weg wöörn vun Vejsnaes, geev Grodvadder mi dat Rohr in de Hann un meener: „So, Jung, nu stür du uns man na Huus. Vör uns sühst du graad de Küst vun Booknis, dor stür man op to, dann künnt wi de Büttgaarn reinmaaken un wedder opklaaren un twischendörch eerstmaal fröhstükken. Du kriggst dien Koffee ant Rohr.“ Dormed man ni meenen sull, dat ikk Bohnenkoffee to drinken kreeg – an Bord geef dat nur Kathreiners Malzkoffee. Ick keem mi wi en Kaptein op grode Fohrt vör, un heff de hele Tid bed na de Wisch hen de Quatsch na Huus stüürt. Klokk söß Sünndagobend wöörn wi wedder an de Brüch to Eckernför. Veele Bütt wöörn glieks an de Brüch verköfft – een halven Stieg Bütt köster een Mark, dat wöörn teihn Penn för een Bütt. De annern Bütt un de grooten Steenbütt ööwernehmen de Fischhändler. Steenbütt wöörn aawer ok tomeist an de Wirtschaften un Hotels in Eckernför verköfft. För een Steenbütt vun veer bit fiev Pund geev dat een Mark.

De nästen Daag hebbt meehr Bööd ut Eckernför to Vejsnaes med Büttgaarn fischt un gode Fänge maakt. Na een Week wöörn de Bütt aawer na Westen op deeperes Waader wannert, un dor wöör med de Gaarns nix meehr to haaln, so dat se wedder med Tuck op Büttfang gung. Aawer so grode Fänge, as med de Gaarn, wöörn dorbi ni to maaken.