Hannes un sien Mackers Fiede un Odde, so an de 10 Johr old, weern richdige Jungs vun de Dang. As Kameroden weern se, as so seggt ward, Putt un Pann. Dor de Johrmark to Johanni for de Dör stunn, wulln se sick een poor Groschen verdeen. To de Tied, dat wöör 1910, weern de Kinner al tofreden, wiel se fief Penn orer een Groschen vun eehr Öllern to Johrmark kreegen.

So keemen se ööwereen, Isen, Papeer un Plünn to sammeln un to verhöökern. De poor Penns orer ok Groschen wulln se för’t Johannsimark spoorn. Se harn ok wat tosaamen kreegen un güng’n na Plünnhändler Lülei, üm dat to verkoopen. As he nu bi wöör, de Kroom aftowäägen, keeken se em niep op de Finger. Lülei weer nämli künnig dorför, dat he biet Afwääg’n geern mol dat Gewicht med de Duumen beeten trüch schuuven dünn. Dorbi sä he ümmer: „Ji bruugt keen Bang to hemm, Lülei is keen Bedreeger.“ Aawer de Jungs passen leewer sülvst op, as sick op em to verlaaten. För eehr Kraam kreegen se tosaamen föffteihn Penn, dat wör ni al to veel, aawer ümmer no beder as gornichts.

Üm op Lülei trüchtokaamen – he weer een sünnern Klaas. Sien Peerd weer so mooger un seeh so verhungerd ut, dat sien Rippen to tällen würrn. Aawer Lülei meener, sien Peerd weer een smukke Schimmel, dat Fell wöör em bloot een beeten to eng.

Doch nu werrer to Hannes un siene Mackers. Wi geseggt, se harrn 15 Penn för eehren Kraam kreegen. Fiede keem nu op de Infall, dat sick dat spoorn vun de poor Penning ni lohnen de, aawer he wüsst, dat man bi Oswald Martens för föffteihn Penn een Packen med 30 Miakaros kreeg. Dat wööm teihn Stükk for de Mann un dat weer do wat. Miakaros würn to de Tid Zigaretten, de kössen twee Stükk för een Penn. De Vörschlag vun Fiede woor eenstimmi annaahm – se weer jo Jungs vun de Jünfernstie un de Dang. Wat de grooten Jungs kunn’n, dat müssen se ok mol probeem, un se würrn de Meenung, dat se dütt de annern Jungs vun de Dang un Jünfernstie ok schüllig weern.

As se nu eehr Miakaros köfft harm, gung’n se straks na de Dang dool. De Qualmerie wulln se in een vun de Schmulldangshöhl’n, de se sikk door buut harm, probeem. De erste Miakaros weer, wi dat med wat Nües so is, in nullkommanix verkonsumeert un de Dree funnen, dat de Smöökerie wat Fines un een Vergnögn wöör.

Dor dat med de erste so fien klapp harr, müss de tweete glieks achderan. Nu wull’n se aawer versööken, med een Lungentoch dörch de Nääs un Oogen to schmöken, wiel Odde vertell, dat de grooten Jungs dörch de Oogen smöökt harrn. Bi düsse Versöök leepen all dree de Troons liegedull lang de Bakken un een kröchel no meehr as de anner. So güng dat med de tweete Miakaros to Enn, aawer de Drutt müss glieks achderna – se harrn jo nuch doorvun un verbruugt müssen se jo warrn.

Bi de drütte Miakaros keem ööwer Hannes unverwohrns dat Mallör. He bekeem med eenmol Bukweeh un em würr hel swinneli tomood, so dat he med eens rut ut de Hööl an de frische Luft müss. Ooh, wat wöör em schlecht, un he meener, em wöör to starven to Mood. Doorüm streek he de Foohn un slieker sikk liesen na Huus. Fiede un Odde aawer, de proohln de anner Dag dormed rüm, dat se all teihn Miakaros verqualmt harrn. Hannes hett se dûtt aawer ni afnoohm, un he harr ok rech. Siene Makkers harrn dat na de drütte Stengel ok opgeewen un de Rest wegsmeeten.

Hannes müss to Huus dormed rut, woneehm em so schlecht würr. Dor keem dat Straafgewidder achderan – dat weem de Slääg med de Feegroh, un dat würrn glieks twee Streemen op de Achdersten. Sien Mudder pakker em doma in’t Bett. Hannes weer nu fört erste bedeent vun de Smöökerie un swörer för sick sülvst, dat he sien Leevdag ni meehr smööken wull. Dütt Gelööfnis hett he ok dörchholln, bed dat he sössteihn weer un bloots ünner Drukk brooken.

Un dat keem so: He stünn med meehrere Kameroden in de Vördeel vun Lieschke sien Kammerlichtspiele. Se bekeeken sick Filmbiller vun Asta Nielsen un annere Schuspillers. Dorbie steken sick sien Kameroden alltosaamen een Zigarett an. Se deen Hannes ok een anbeeden, wiel se jo wüssen, dat he ni meehr een Zigarett anröhren wull. Aawer se prütern un prütem un leeten em keen Roh. Hannes wull ni, wiel he ümmer wedder an dat Theoter med de dree Miakaros un de Folgen dinken müss.

As se aawer ni naleeten un anfungn to üzen vunwegen Bankbüx, Hasenfoot un Lüttkind, dat no Wickeldööker dreegen deiht, wull he se dat wiesen. He leet sick een vun de Stinkrochels geeven – dat würr twoor keen Miakaros meehr, sünnern een Salem-Gold. Se harrn sick nu de Biller lang nok anseehn, nu sull dat ünner Damp na de Brüch gaahn.

As se grood liekööwer vun Snieder Ohrtmann sien Huus ünner de Bööm weern, reep door een vun de anner Sied ut Finster, se sulln do mol een Oogenblick tööwn. All fief Mann bleeven staahn un qualmten wieder un luurn, wat dor wull kaamen sull. Med eenmol stünn Putz Timm, de dor waahnen dee, bi se. He sä med irnste Amtsmien: „Se sulln eehr Zigaretten wegsmieten, se wüssen jo wull, dat ünner achteihn Johr dat Smööken verbooden weer.” He froog se na de Nomen un de Öllern un meener, dat wiedere wöör sick finnen. Putz Timm gung wedder trüch na sien Waahnung.

De fiev Mackers weern no hel verbiestert, aawer dat duur ni lang, dor würrn se wedder baaben op un stooken sick bed op Hannes een nie Zigarett an. Se meenen: „Wat geiht Putz Timm dat an, vun weegn ünner achtein ni smööken – wi sünd ut School un laat uns ni bang maaken.” Doormed weer för se de Saak trecht.

Blot Hannes würr nadenkern woorn un dee nu för alle Tiden beslüüten, dat he ni meehr smööken un ni wedder op soon Tüüg rinfalln wull. Dat Naspeel keem ok no op em to, as vun’t Raadhuus een Straafmandot öwer een Dooler bi sien Öllern in’t Huus keem – wegen „öffentliches Rauchens Ihres noch nicht achtzehn Jahre alten Sohnes“.

Dat geev Hannes de Rest. He hett sien Entslutt wohr mookt un nie wedder smöökt. Dat harr he med sien Teihn Johr un de eersten dre Miakaros wull ok ni annoohm, dat de Smöökerie för em in alle Tiden to Enn sien würr. Dat dütt sick so afspeelt hett, kann ick betüügen, wiel ick – Fiede – dorbie weer.